Povodom pedesetog rođendana Novosadskog pozorišta, nastala je muzičko-dramska predstava „Bilo jednom u Novom Sadu“, spektakularna posveta ovom pozorištu, prema tekstu i u režiji Andraša Urbana, u njegovom takođe prepoznatljivom, autoironičnom stilu koji istrajno preispituje smisao, značenja i konvencije izvođačkih umetnosti.
Na tragu blještave, zavodljive i urnebesno komične Urbanove predstave „Vitezovi lake male“, radnja je i ovde postavljena kao pozorište u pozorištu, a povodom proslave rođendana teatra koji prati prigodan šou program. To je polazište na kome niče dubinsko propitivanje odnosa pozorišta prema publici, odnosa između angažovanog i zabavljačkog teatra, zatim pozicija glumaca i reditelja (i njihove međusobne netrpeljivosti), relacija prema politici i strukturama moći. Nameću se i šira društvena pitanja poput statusa mađarske, ali i nove ruske manjine u Novom Sadu, kao i narastajuće ugroženosti čoveka zbog sve dubljeg društvenog uticaja veštačke inteligencije. Atraktivna, energetski eksplozivna muzičko-dramska igra nikada nije jednoznačna, već uvek nosi kritičko naličje, tamnu senku koja daje suštinski smisao ironičnom blještanju šljokica. Tako je ovo pozorište odraz ili metafora života (što pozorište skoro uvek jeste) potrage za svetlom, koja verovatno ne bi imala smisla bez krivudavog tumaranja u mraku.
Ana Tasić, selektorka Sterijinog pozorja
